Need Assistance: +971522537291 or info@vistagtco.com
شرکت های تجاری به شرکتهایی می گویند که به هدف انجام روند امورات بازرگانی و مالی تاسیس شده، و همچنین به عقد قراردادهای کاملا رسمی بین دو یا چند نفر، با منصوب نمودن میزان سرمایه، میزان سود دریافتی و تعیین حدود مسئولیتها میپردازند.
شرکتها غالبا به چندین دسته تقسیم میشوند که به شرح ذیل می باشد:
– شرکتهای تجاری-سهامی خاص
– شرکتهای تجاری-سهامی عام
– شرکتهای تجاری با مسئولیت محدود
– شرکتهای تجاری نسبی
– شرکتهای تجاری تضامنی
– شرکتهای تجاری مختلط سهامی
– شرکتهای تجاری مختلط غیرسهامی
– شرکتهای تجاری تعاونی تولید و مصرف
Vista GTC میتواند به شما در روند ثبت هرکدام از شرکتهای فوق، کمک کند.
– به شرکتی سهامی خاص گفته می شود که حداقل 3 عضو داشته باشد. لازم به ذکر است که سهامداران آن لزوما خاص هستند. در این نوع شرکت، یک نفر مدیر عامل و الباقی، اعضای هیئت مدیره محسوب میشوند که این افراد الزاما نیاز نیست سهامدار شرکت باشند.
– تاسیس کردن شرکت سهامی خاص از جانب هر شخصی امکان پذیر بوده و هیچ گونه محدودیتی در انتخاب نوع فعالیت ندارد. همچنین، سرمایه اولیه این نوع شرکت ها توسط موسسین آن ها پس از ثبت شرکت تامین شده، و هر کدام از آن ها به عنوان سهامدار با توجه به میزان سهام خود، باید در برابر بدهی ها و تعهدات شرکت پاسخگو باشند.
– لازم به ذکر است که در شرکت های سهامی خاص، سهام هر یک از شرکا می تواند از طریق مجمع عمومی (نه از طریق بورس)، خرید و فروش شده و مردم عادی نیز میتوانند در این معاملات شرکت نمایند. مجمع عمومی، تشکیل شده از تمام سهامداران یک شرکت می باشد، که در آن، تمامی اعضا حق رای خواهند داشت.
– طبق ماده 107 لایحه قانون تجارت، شرکت های سهامی خاص برای رسیدن به مرحله ثبت، نیازمند به حداقل 5 نفر عضو هیات مدیره است که شامل حداقل 3 نفر سهامدار شرکتی و 2 نفر بازرس می باشد.
– استفاده از سرمایه تأیید شده به نام شرکت در فرآیند تأسیس.
– صدور ورقه سهم و یا گواهی موقت سهم.
– تبدیل سهامی خاص به عام.
– صدور اوراق قرضه و اوراق مشارکت.
– این نوع شرکتها با شرایط آسانتری نسبت به شرکتهای عمومی تشکیل میشوند، به این دلیل که پذیره نویسی و جذب بخشی از سرمایه از عموم مردم، نیاز نیست. تعهد پرداخت سرمایه توسط سهامداران در جلسهای ثبت میشود، که در آن هر شخص مقدار سرمایهای که تمایل دارد برای شروع ارائه دهد را رسما ذکر میکند.
– اجزای مهم یک شرکت سهامی خاص شامل سازمان تصمیمگیرنده (مجمع عمومی)، سازمان اداری (هیات مدیره) و سازمان کنترلگر (بازرس) است.
– ساختار شرکتهای خصوصی برای تعداد سهامداران بیشتر و سرمایهگذاریهای بزرگتر طراحی شده است، زیرا سامان مدیریتی این شرکتها مناسب سازماندهی تعداد بالای مشارکین میباشد.
– شرکت سهامی عام با تعداد افراد زیادی تشکیل شده و سهامداران آن میتوانند از مردم عادی نیز باشند. در این نوع شرکت، مدیر عامل یک نفر است و مابقی افراد، اعضای هیئت مدیره بوده که الزاما نیاز نیست سهامدار باشند. تاسیس شرکت سهامی عام توسط هر فردی امکان پذیر بوده و در انتخاب نوع فعالیت این شرکت، هیچ محدودیتی وجود ندارد.
– علاوه بر این، سرمایه این نوع شرکت ها توسط خرید و فروش سهام آن در بازار بورس تامین می شود. به این صورت که موسسین شرکت، سهام خود را وارد این بازار کرده و آن را به مردم عادی می فروشند. از این رو، تمام بدهی ها و قروض شرکت بر میزان ارزش سهام آن در بازار بورس تاثیر خواهد گذاشت.
– یک نکته قابل توجه درباره شرکتهای سهامی عام این است که تاریخ ثبت شرکت باید به طور عمومی اعلام شود تا مردم بتوانند در بازار بورس جهت خرید و فروش سهام این شرکت، فعالیت کنند.
– لازم به ذکر است هر فردی که در شرکت سهامی عام، سهامی خریداری کند، سهامدار آن محسوب شده و بعنوان عضو مجمع عمومی شرکت، حق رای خواهد داشت.
– در ایران، شرکت با مسئولیت محدود به شرکتی گفته می شود که از حداکثر 2 نفر تشکیل شده و هر یک از آنها مبلغی را به عنوان سرمایه وارد شرکت می کنند.
– در این نوع شرکت، یک نفر مدیر عامل، یک نفر رییس هیئت مدیره و مابقی اعضای آن محسوب می شوند که الزامی نیست آنها از سهامداران شرکت باشند.
– سهام شرکت بین شرکا نسبت به سرمایه هر کدام، تقسیم می شود. هر کدام از این سهامداران با توجه به میزان سهم خود، وظایف تعریف شدهای در شرکت بر عهده گرفته و مسئول تعهدات و قروض آن می باشند.
– هر شخصی امکان تاسیس شرکت با مسئولیت محدود را دارد.
– حوزه فعالیت نوع شرکت باید در زمینه امور تجاری مانند صادرات و واردات باشد.
– با توجه به ماده 183،184، 185 قانون تجارت، در شرکت نسبی ، مسئولیت هر یک از شرکا نسبت به مقدار سرمایه هر کدام از آنها در شرکت متغیر است.
– شخصیت شرکا در شرکت نسبی بسیار حائز اهمیت می باشد و اعضاء باید برای امور مهم و اساسی با هم اتفاق نظر داشته باشند. نکته قابل توجه در شرکت های نسبی به این صورت است که اگر شرکا تصمیم بر نقل و انتقال سهم خود داشته باشند الزامیست مابقی سهامداران رضایت خود را اعلام نمایند. اگر یک شریک جدید با هدف افزایش سرمایه عضو این شرکت شود، بر همین مبنا در قرضهای شرکت سهیم میشود.
– در این شرکتها، شرکا مجاز نیستند با شرکت رقابت کنند. هیچ شریکی اجازه ندارد بدون رضایت باقی شرکا تجارتی را که مشابه تجارت آن شرکت است برپا کند و اجازه ندارد مدیر یک شرکت دیگر با تجارت مشابه شرکت مذکور باشد.
– مسئولیت شرکا به نسبت سرمایهای که به شرکت آورده اند تعریف میشود. بدین معنا که اگر شرکت نسبی منحل شده و دارایی شرکت برای پرداخت قروض شرکت کافی نباشد، مسئولیت هر کدام از شرکای شرکت به نسبت سرمایه آنها در شرکت خواهد بود، که به این مسئولیت نسبی گفته میشود.
– اداره این شرکتها معمولا توسط شرکا انجام میشود و مقررات مربوط به مدیریت در این نوع شرکت، با مقررات مدیریت در شرکتهای تضامنی یکسان است. در این شرکتها حداقل یک نفر به عنوان مدیر انتخاب میشود که مسئولیت او همانند مسئولیت یک وکیل در مقابل موکل خویش است.
– اختیارات مدیر در اساسنامه ذکر میشود.
– اگر شرکت در اثر اقدامات مدیریت دچار زیان شود، چنانچه اقدامات مدیر در حوزه اختیارات او باشد، مسئولیت آن با مدیر نیست؛ ولی اگر آن عمل جزو اختیارات مدیر نباشد، مدیر مسئول آن زیان میباشد.
– در این نوع شرکت، هیچ محدودیتی نسبت به کسانی که میتوانند به عنوان مدیر استخدام شوند، وجود ندارد.
– شرکت تضامنی به واسطه دو یا چند نفر تشکیل میشود.
– تمام شرکا در صورت کافی نبودن بودجه شرکت، مسئول تعهدات و قروض آن میباشند.
– تاسیس یک شرکت تضامنی میتواند توسط هر فردی انجام شود و آن فرد باید حتما شرکت را ضمانت نماید.
– از آنجایی که وظایف شرکت تضامنی بسیار سنگین است، عموما اشخاص تمایلی به تاسیس این نوع شرکت ندارند؛ مگر این که نوع فعالیت آن نیاز به ثبت چنین شرکتی را داشته باشد.
– شرکای این نوع شرکت ها افراد بالغی بوده که لزوما در حوزه تجارت نیستند.
– یکی از دلایل مهم و اصلی انتخاب و ثبت شرکت تضامنی توسط برخی اشخاص حقیقی یا حقوقی این است که میخواهند اعتماد مشتریان را به خود جلب نمایند. ضمن این موضوع مشتریان میتوانند برای حل مشکلاتی که با آن ها مواجه میشوند، از اشخاص حقیقی شرکت کمک های لازم را دریافت نمایند.
– شرکت مختلط سهامی به شرکتی گفته میشود که توسط یک یا چند شریک سهامی و یک یا چند شریک ضامن تشکیل میگردد.
– این نوع شرکت، ترکیبی از شرکتهای تضامنی و سهامی میباشد.
– شریک سهامی به میزان سهام خود در شرکت مسئولیت دارد، در حالی که شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است بر شرکت متحمل شود. شریک سهامی و شریک ضامن طبق قوانین مربوطه مختص خودشان مسئول واقع میشوند.
دارای سه نوع مجمع میباشد :
1. مجمع عمومی موسس
2. مجمع عمومی عادی
3. مجمع عمومی فوق العاده
نکته: مجمع عمومی عادی حق انتخاب مدیران را ندارند زیرا شرکت توسط شرکای ضامن مدیریت میشود.
– در شرکت مختط غیر سهامی، مسئولیت و حدود اختیارات شرکا متفاوت است. در حقیقت این نوع شراکت فقط در شرایط ویژه کاربرد دارد. برای نمونه افراد نخبه که ایده های خلاقانهای برای تولید کالا یا ارائه خدمات جدید دارند، میتوانند از این قالب استفاده نمایند. آنها با یافتن سرمایهگذار میتوانند ایده های خود را به مرحله تولید برسانند.
– البته لازم به ذکر است که جلب اعتماد متقابل در این شراکت کار آسوده ای نیست. در صورتی که هر دو طرف صادقانه برخورد کنند، این شراکت دو سر سود است.
شرکت مختلط غیرسهامی متشکل از دو گروه شریک هستند:
شرکای ضامن: برای راهاندازی یک شرکت مختلط غیرسهامی وجود حداقل یک شریک ضامن الزامیست. شرکای ضامن در واقع تأمینکننده سرمایه شرکت هستند. آنها به صورت تضامنی مسئولیت تمام تعهدات شرکت را برعهده میگیرند.
شرکای با مسئولیت محدود: شرکای با مسئولیت محدود حق دخالت در امور اجرایی شرکت را ندارند. این افراد صرفا میتوانند بر امور شرکت نظارت داشته باشند.
– شرکت تعاونی تولید و مصرف مشارکتی است که در آن عدهای از افرادی که همصنف هستند و یا با یکدیگر نسبتی دارند (به طور مثال همسایه، دوست، خویشاوند یا همشهری هستند) برای دستیابی به منافع مشترک گردهم میآیند.
– آنها برای تهیه مسکن یا خرید مایحتاج یا کسب اعتبار و وام، یک شرکت تعاونی تاسیس میکنند.
– کارکرد این نوع شرکت بدین شکل است که به طور مثال، برای تهیه کالاهای مورد نیاز اعضا، هر عضو مبلغی جزئی میپردازد، سپس از طریق این شرکت کالاهای مورد احتیاج اعضا دست اول خریداری شده و به همان قیمت و یا سود خیلی جزئی به اعضا فروخته میشوند. به این طریق واسطههای غیرضروری در کسب و تجارت و صاحبان اینگونه مشاغل کاذب حذف میگردند.
– در شرکت تعاونی ممکن است اعضا دارای سرمایه و سهم یکسان از سود نباشند اما هر عضو بدون توجه به درصد سهامش، یک رای دارد و نسبت سهام به رای وجود ندارد. در واقع تعاونی، مبتنی بر تعداد اعضاء است نه بر سرمایه.
شرکت تعاونی تولیدی: شرکتی است که به منظور اشتغال در امور مربوط به کشاورزی، دامداری، دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری، روستائی، عشایری و نظایر اینها فعالیت مینماید و مجموعاً یک واحد تولیدی را در آن اداره مینمایند.
شرکت تعاونی توزیعی: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندیهای اعضاء فعالیت مینماید.
– آن دسته از شرکتهای تعاونی که فعالیت آنان هم تولیدی و هم توزیعی باشد را شرکت تعاونی تولیدی و توزیعی نامند.
– شرکتهای تعاونی تولیدی مانند دامداران، کشاورزان، پرورش دهندگان زنبور عسل یا صاحبان صنایع و هر گروهی دیگر که در رده تولیدی نام برده شدهاند، در صورت تشکیل تعاونی برای تأمین نیازهای خود از نوع تعاونی های توزیعی (تأمینکننده نیاز تولیدکنندگان) محسوب میشوند.
شرکت تعاونی عام: عضویت در این نوع شرکت تعاونی، برای تمامی افراد مجاز می باشد و تعداد اعضای آن دست کم 500 نفر می باشد. همچنین، موسسین شرکت جهت تامین بخشی از سرمایه اولیه و یا افزایش آن، می توانند سهام شرکت را به مردم عادی بفروشند.
شرکت تعاونی خاص: عضویت در این نوع شرکت تعاونی، تنها برای گروه خاصی از مردم مانند دانشجویان، کشاورزان، پزشکان، کارگران، مهندسان و دیگر مشاغل خاص مجاز می باشد . لازم به ذکر است عضویت در این نوع شرکت ها، از هیچ محدودیتی برخوردار نبوده و شرکت موظف به پذیرش متقاضیان واجد شرایط می باشد.